Schuildoos of katerkistje?

Het onderzoek naar katten in dozen van Claudia Vinke en Ruth van de Leij heeft in maart 2015 veel reacties teweeg gebracht op de sociale media. De onderzoekers concludeerden dat een schuildoos het stressniveau van katten aanzienlijk kan verlagen. In samenwerking met een Nederlands asiel onderzochten zij het gedrag van katten die bij binnenkomst twee weken in quarantaine verblijven. Bij de helft van de katten werd een schuildoos in de quarantainekooi geplaatst en bij de andere helft niet.

En wat bleek?

De katten die een doos in een kooi hadden, waren minstens drie dagen eerder hersteld dan hun soortgenoten die het zonder moesten stellen. Dat de doos in verhouding nogal groot was, had geen gevolgen voor het succes van het experiment.

De rustgevende werking van de ‘schuildoos’ was misschien ook uitgangspunt voor het ‘katerkistje’ dat in de jaren vijftig werd gebruikt bij de castratie van katers. De kater werd opgesloten in het kistje en kon ademen via de langwerpige opening aan de zijkant van het kistje. Via de u-vormige opening was de achterkant van de kater voor de dierenarts bereikbaar. De kater kon nu onder plaatselijke verdoving -maar soms ook zonder- gecastreerd worden. Dat deze handeling niet zo pijnloos was als werd verondersteld, bewijzen de diepe krabsporen aan de binnenzijde van het kistje. Naar aanleiding van de tentoonstelling ‘Werkpaarden en Troeteldieren’ in het Natuurhistorisch Museum is in 2006 het katerkistje door een dierenarts geschonken aan het museum.