In de fotocollectie van het Museum Diergeneeskunde komt het niet-wetenschappelijk personeel er door de jaren heen bekaaid vanaf. Een uitzondering is ‘oppasser der honden’ Hendrik van Sluys, die van 1875 tot aan zijn dood in 1905 bij ’s Rijks Veeartsenijschool werkte. Het feit dat Van Sluys, bijgenaamd ‘de hondenboef’ zacht uitgedrukt niet onomstreden was zal hieraan bijgedragen hebben.
Van Sluys bestierde de ‘grote hondenstal’, waar niet alleen de patiënten van de Veeartsenijschool onderdak hadden, maar ook de black and tan terriers uit zijn privékennel ‘Dingle Wallace’! De hondenboef genoot wel meer privileges; zo verleende directeur Wirtz hem verlof zonder de hoogleraren hiervan op de hoogte te stellen. Van Sluys was niet bepaald zachtzinnig: de honden die onder zijn hoede vielen vertoonden regelmatig sporen van geweld. Studenten van de Veeartsenijschool oordeelden niet mals over de man wiens ‘gezicht het honden physionomie overgenomen heeft: ‘De langdurige en innige omgang met honden heeft dezen man verdierlijkt’.
Deze foto en ‘carte de visite’ van de hondenboef zijn onlangs verworven met dank aan de Numan Stichting.
Fotogalerij: De Hondenboef
Stereotact van Sembach
In oktober 2014 kon het museum via de faculteit Diergeneeskunde een bijzonder apparaat verwerven: een stereotact, door de Duitse firma Sembach vervaardigd in opdracht van Bayer. Van dit type apparaat bestaan wereldwijd slechts drie exemplaren. Het is vervaardigd in de jaren negentig van de twintigste eeuw een daarmee een voorbeeld van 'eigentijds verzamelen'.
Lees verder
Word vriend van
De Numan Stichting
en help ook mee het veterinair academisch erfgoed te bewaren!
Ja, ik word vriend!